Gdybyśmy teraz spędzali razem czas w przedszkolu, na pewno na dobry początek słuchalibyśmy piosenki, która jest związana z tematyką tygodnia. Zatem posłuchajcie.
🔊Wielkanoc piosenka
https://drive.google.com/file/d/1uhOQvWh8_F6LBp2Cn3Pvu0a2n7ju5xQB/view?usp=sharing
Wielkanoc
1. Gdy przychodzi do nas wiosna,
ciepła, uśmiechnięta,
to przychodzą razem z wiosną
wielkanocne święta.
Ref.: Święta, święta, wielkanocne święta.
Święta, święta, wielkanocne święta.
2. Barwne palmy wielkanocne
pysznią się w wazonie,
jajka w różne piękne wzorki
są przyozdobione.
Ref.: Święta, święta...
3. Jest koszyczek ze święconką,
w nim kilka pisanek,
chleb, kiełbasa, chrzan i jajka,
cukrowy baranek.
Ref.: Święta, święta...
4. W poniedziałek wielkanocny
jest świetna zabawa.
Śmigus-dyngus wszystkich wodą
leje już od rana.
Ref.: Święta, święta...
✅ Słuchaliście uważnie? Jeśli tak, na pewno bez problemu odpowiecie na pytania.
⤍ O czym jest piosenka?
⤍ Co to jest śmigus-dyngus?
⤍ Jakie potrawy kładziemy na wielkanocnym stole?
⤍ Jak wygląda pisanka?
✅ Posłuchajcie teraz opowiadania o pewnym wielkanocnym koszyczku i jego mieszkańcach.
Stanisław Karaszewski
🔊 Wielkanocny koszyczek
https://drive.google.com/file/d/1vckvNFgk3sT9nPPFk24ta5qPFKshEKW3/view?usp=sharing
🔊 Wielkanocny koszyczek
https://drive.google.com/file/d/1vckvNFgk3sT9nPPFk24ta5qPFKshEKW3/view?usp=sharing
Święta wielkanocne tego roku Olek i Ada wraz z rodzicami i dziadkami spędzali na wsi, w domu pradziadków. Stał tam pod lasem dom murowany. Dom miał strych i piwnice. A w domu tym był duży pokój z piecem kaflowym. A w pokoju stał stół okrągły, dębowy. A na stole obrus biały, haftowany cały. Na stole dębowym stał koszyczek wiklinowy. A w koszyczku wiklinowym, na serwetce leżały pisanki-kraszanki, wielkanocne malowanki. Obok pisanek-kraszanek stał cukrowy baranek, stał żółty kurczaczek, obok babka łaciata, gruba jak beczka, i sól w solniczce w kształcie jajeczka. Rosła rzeżucha zielona, wędzonka dobrze uwędzona nęciła psa i kota, myszkę i kunę zza płota.
Zawitał ksiądz do dzieci, koszyk z wikliny poświęcił. Kropidło w miseczce utopił, święconą wodą pokropił:
pisanki-kraszanki,
cukrowego baranka,
kurczaczka z chorągiewką,
babkę z lukrową polewą,
chlebek pokrojony,
przy soli ułożony,
rzeżuchę zieloną,
wędzonkę uwędzoną –
wszystko pokropił wodą święconą!
Mieszkańcy koszyka, pokropieni wodą święconą, poczuli się jakby byli świętymi. Jakby aureola wyrosła nad nimi i uczyniła wszystkich świętymi! A potem zaczęli krzyczeć jeden na drugiego. Czy dla święconego nie ma nic świętego?
– My jesteśmy najważniejsze! – chełpiły się pisanki-kraszanki. – Przy wielkanocnym stole świąteczni goście dzielą się nami i składają życzenia! Bez pisanek nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Beeee, to ja jestem najważniejszy! – zabeczał cukrowy baranek. – Jestem biały i słodki, jestem symbolem poświęcenia, ofiary za innych, dobroci i czystości! Beze mnie nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Pi, pi, pi, to ja jestem najważniejszy! – pisnął kurczaczek. – Jestem symbolem nowego życia, które po mrocznej zimie odradza się na nowo! Jak małe pisklęta, które wiosną wykluwają się z jaj!
– Wszyscy jesteście w błędzie! – huknęła babka. – Ja jestem najważniejsza, bo właśnie po mnie wyciągają się ręce stołowników! Beze mnie nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Nieprawda, to my jesteśmy najważniejsi! – krzyknęli chleb i sól. – Gości zawsze wita się chlebem i solą. Bez nas nikt nie zapraszałby gości i nie byłoby prawdziwych świąt wielkanocnych!
– Co też wygadujecie! – zaperzyła się rzeżucha. – Z moich ziarenek wyrastają zielone łodyżki, pełne witamin. Daję przykład innym roślinom, aby jak najszybciej zazieleniły się na polach, szybko rosły, dojrzewały i dawały obfity plon! Bez szybko budzącej się przyrody, bez rzeżuchy nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Wszyscy mówicie nieprawdę! – ryknęła wędzonka. – Czy mogą być święta bez wędzonki? Beze mnie nie ma świąt wielkanocnych, nie ma żadnych świąt!
– Jak to, a Wigilia? – spytał baranek.
Wędzonka obraziła się i nie powiedziała nic więcej.
To, co później się działo, nie miało nic wspólnego ze świętami ani nastrojem świątecznym.
W koszyczku wiklinowym rozgorzała prawdziwa bitwa: nie tylko na słowa, ale na co się tylko dało. Milczeniem pomińmy kto, co, czym i jak. Po zażartej kłótni nikt nie wyszedł z tej awantury cało.
Gdy dzieci weszły do pokoju, zobaczyły w koszyczku istne pobojowisko.
– Co tu się mogło stać?
– Kto to zrobił?
Pierwsze podejrzenie padło na kota. Ale kot siedział grzecznie na kanapie i lizał różowym języczkiem futerko. Nie wyglądał na sprawcę spustoszenia w koszyku.
Następnym podejrzanym był pies. Ale pies grzecznie spał w budzie i nie wchodził do domu.
Dzieci podejrzewały mysz, ale mysz zostawiłaby ślady ząbków na wędzonce. Dzieci pomyślały o kunie, ale okna i drzwi były zamknięte. Jak mogłaby się dostać do pokoju?
– Musimy naprawić zniszczenia! – postanowiły dzieci. Potłuczoną pisankę-kraszankę skleiły przezroczystym plasterkiem. Odłamany róg cukrowego baranka przykleiły scukrzonym miodem. Wyprostowały pogniecioną rzeżuchę. Pozbierały wysypaną sól i dokleiły kurczaczkowi urwany dziób. Przewróciły na drugą stronę wędzonkę, żeby nie było widać szkody. Poukładały równo porozrzucane kromki chleba. Jeszcze poprawiły koronkową serwetkę. Gdy świąteczni goście zasiedli przy stole, wszystko było w należytym porządku i ani śladu po niedawnej kłótni.
➺ Jak oceniacie zachowanie mieszkańców wielkanocnego koszyczka?
➺ Kto z nich miał rację?
Zawitał ksiądz do dzieci, koszyk z wikliny poświęcił. Kropidło w miseczce utopił, święconą wodą pokropił:
pisanki-kraszanki,
cukrowego baranka,
kurczaczka z chorągiewką,
babkę z lukrową polewą,
chlebek pokrojony,
przy soli ułożony,
rzeżuchę zieloną,
wędzonkę uwędzoną –
wszystko pokropił wodą święconą!
Mieszkańcy koszyka, pokropieni wodą święconą, poczuli się jakby byli świętymi. Jakby aureola wyrosła nad nimi i uczyniła wszystkich świętymi! A potem zaczęli krzyczeć jeden na drugiego. Czy dla święconego nie ma nic świętego?
– My jesteśmy najważniejsze! – chełpiły się pisanki-kraszanki. – Przy wielkanocnym stole świąteczni goście dzielą się nami i składają życzenia! Bez pisanek nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Beeee, to ja jestem najważniejszy! – zabeczał cukrowy baranek. – Jestem biały i słodki, jestem symbolem poświęcenia, ofiary za innych, dobroci i czystości! Beze mnie nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Pi, pi, pi, to ja jestem najważniejszy! – pisnął kurczaczek. – Jestem symbolem nowego życia, które po mrocznej zimie odradza się na nowo! Jak małe pisklęta, które wiosną wykluwają się z jaj!
– Wszyscy jesteście w błędzie! – huknęła babka. – Ja jestem najważniejsza, bo właśnie po mnie wyciągają się ręce stołowników! Beze mnie nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Nieprawda, to my jesteśmy najważniejsi! – krzyknęli chleb i sól. – Gości zawsze wita się chlebem i solą. Bez nas nikt nie zapraszałby gości i nie byłoby prawdziwych świąt wielkanocnych!
– Co też wygadujecie! – zaperzyła się rzeżucha. – Z moich ziarenek wyrastają zielone łodyżki, pełne witamin. Daję przykład innym roślinom, aby jak najszybciej zazieleniły się na polach, szybko rosły, dojrzewały i dawały obfity plon! Bez szybko budzącej się przyrody, bez rzeżuchy nie byłoby świąt wielkanocnych!
– Wszyscy mówicie nieprawdę! – ryknęła wędzonka. – Czy mogą być święta bez wędzonki? Beze mnie nie ma świąt wielkanocnych, nie ma żadnych świąt!
– Jak to, a Wigilia? – spytał baranek.
Wędzonka obraziła się i nie powiedziała nic więcej.
To, co później się działo, nie miało nic wspólnego ze świętami ani nastrojem świątecznym.
W koszyczku wiklinowym rozgorzała prawdziwa bitwa: nie tylko na słowa, ale na co się tylko dało. Milczeniem pomińmy kto, co, czym i jak. Po zażartej kłótni nikt nie wyszedł z tej awantury cało.
Gdy dzieci weszły do pokoju, zobaczyły w koszyczku istne pobojowisko.
– Co tu się mogło stać?
– Kto to zrobił?
Pierwsze podejrzenie padło na kota. Ale kot siedział grzecznie na kanapie i lizał różowym języczkiem futerko. Nie wyglądał na sprawcę spustoszenia w koszyku.
Następnym podejrzanym był pies. Ale pies grzecznie spał w budzie i nie wchodził do domu.
Dzieci podejrzewały mysz, ale mysz zostawiłaby ślady ząbków na wędzonce. Dzieci pomyślały o kunie, ale okna i drzwi były zamknięte. Jak mogłaby się dostać do pokoju?
– Musimy naprawić zniszczenia! – postanowiły dzieci. Potłuczoną pisankę-kraszankę skleiły przezroczystym plasterkiem. Odłamany róg cukrowego baranka przykleiły scukrzonym miodem. Wyprostowały pogniecioną rzeżuchę. Pozbierały wysypaną sól i dokleiły kurczaczkowi urwany dziób. Przewróciły na drugą stronę wędzonkę, żeby nie było widać szkody. Poukładały równo porozrzucane kromki chleba. Jeszcze poprawiły koronkową serwetkę. Gdy świąteczni goście zasiedli przy stole, wszystko było w należytym porządku i ani śladu po niedawnej kłótni.
➺ Jak oceniacie zachowanie mieszkańców wielkanocnego koszyczka?
➺ Kto z nich miał rację?
Najbardziej popularnym symbolem Wielkanocy jest jajko, oznaka rodzącego się życia. Jajka są nie tylko składnikiem wielu świątecznych potraw, ale także stanowią element dekoracyjny. Ozdabiane są różnymi technikami. Zwyczaj ten znany jest od starożytności. Narodził się w Persji. W zależności od techniki zdobienia malowane jajka mają różne nazwy. Kraszanki to jajka zabarwione na jeden kolor.
Są gotowane w różnych barwnikach, np.: w łupinach cebuli (barwią jajko na kolor brązowy), w soku z buraka (barwią jajko na kolor różowy). Pisanki mają różnobarwne ozdoby. Na skorupce rysuje się wzory roztopionym woskiem za pomocą np. igły lub szpilki, a następnie zanurza się jajko w barwniku. Oklejanki to jajka ozdobione np. przyklejonym papierem lub materiałem.
https://pixabay.com/pl/photos/tulipany-pisanki-jajka-ozdoba-3113969/
https://pixabay.com/pl/photos/wielkanoc-jajko-pisanki-3123834/
https://pixabay.com/pl/photos/wielkanoc-ornament-t%C5%82o-3144063/
https://pixabay.com/pl/photos/koszyk-wiklina-koszyczek-wielkanocny-94547/
Znacie jakieś słowa, zaczynające się głoską f?
Wiem, że znacie. Zawsze potraficie świetnie wyszukiwać słowa zaczynające się konkretną głoską.
Słowa na f: foka, farby, flaga, fotel, frezje, figa, futerał, falbana i jeszcze wiele innych.
✅ Zadanie dla chętnych
Przyda się kartka i kredki lub pisaki. Sześciolatki rysują kolorowe litery f, wielkie i małe i ozdabiają według własnego pomysłu.
Pięcio i czterolatki mogą namalować esy floresy, aż kartka zapełni się różnymi kolorami i wzorami.
To świetna gimnastyka dla ręki, właśnie w ten sposób rączki wprawiają się do pisania.
✅ Ręka już pewnie wygimnastykowana, zatem czas na gimnastykę całego ciała. Dziś bawimy się piłeczkami lub plastikowymi jajkami, w zależności od tego, co macie w domu.
A na dobry początek rozgrzewka:
Skaczemy, biegniemy
Oto kilka propozycji zabaw z piłeczką lub jajkiem:
Gorąca pisanka – dziecko trzyma w ręce piłeczkę/jajko i podaje je sobie z ręki do ręki na różne sposoby, np.:
- Stojąc z nogami rozstawiony w skłonie - podając je sobie pomiędzy nogami
- Stojąc, bądź siedząc podając je sobie dookoła raz z przodu, raz za plecami, raz z prawej ręki do lewej, po kilku podaniach należy zmienić kierunek.
Rzut jajkiem/piłką do celu – ustawiamy w odstępie ok. 1,5 m pojemnik/kosz, bądź cokolwiek do czego można rzucać piłkę. Zadaniem dziecka jest trafienie do przygotowanego pojemnika. Prosimy, by dziecko próbowało celować do kosza raz prawą raz lewą ręką.
Polowanie na jajka - dajemy dziecku koszyczek wielkanocny lub dowolny pojemnik/pudełko. Dziecko skacze jak zajączek, obunóż dookoła pokoju, a na hasło "pisanka" staje w miejscu i próbuje złapać do koszyczka "pisankę" (piłeczkę, bądź plastikowe jajko), które Rodzic rzuci w jego stronę.
Wielkanocne kręgle - ustawiamy w znacznej odległości kilka pustych, bądź niepełnych butelek, oznaczamy również miejsce skąd dziecko będzie rzucało, bądź turlało piłkę. Zadaniem dziecka jest tak rzucić, bądź tak poturlać piłkę by trafiła ona w butelkę i przewróciła ją.
Kołyszemy pisankę - na koniec prosimy dziecko, aby położyło się swobodnie na pleckach, z rękami ułożonymi wzdłuż tułowia, możemy przy tym puścić spokojną muzykę. Kładziemy dziecku na brzuszku "pisankę" (jajko/piłeczkę) i prosimy, żeby spokojnie oddychało (wdech - noskiem, wydech buzią), tak aby "pisanka" nie spadła.
A jeśli jeszcze nie macie dość ćwiczeń, zapraszam do gimnastyki wraz z dziećmi z filmiku.
Joga z piłeczką
Skoro mamy już wszystkie ważne sprawy dziś za sobą, to najwyższy czas na zabawę zabawkami, klockami oraz na rysowanie, kolorowanie, czyli kto co lubi. Miłej zabawy, kochani.
Poniżej zostawiam miejsce na Wasze fotorelacje. Mam nadzieję, że będzie ich duuuużooo! I mam nadzieję, że pochwalicie się nie tylko swoimi esami floresami, ozdobioną literą f, F, ale i tym, jak pięknie potraficie wypełnić czas wolny zabawą. I oczywiście mam nadzieję, że w domu tak samo pięknie sprzątacie zabawki, jak w przedszkolu. 😊
I, tak jak w październiku, można je wysyłać smsem lub na motylkowego maila: motylkipm20bytom@gmail.com
Z utęsknieniem czekam na zdjęcia, ale jeszcze bardziej na to, żebyśmy znowu mogli bawić się wspólnie w przedszkolu. Tęsknię.
💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗
FOTORELACJE
Pierwsze motylkowe fotorelacje już dzisiaj otrzymaliśmy.
Jesteście cudowni, bardzo za wami tęsknię i dziękuję bardzo za piękne nadesłane zdjęcia i za to, że wam się chce działać w domu, za zaangażowanie.
A oto Franuś, podobno zafascynowany zabawą jajeczkami. Franuś dziś zrobił wiele rzeczy. Wysłuchał piosenki, odpowiedział na pytania i pokolorował koszyczek. Brawo, Franuś, fantastycznie. 😃
Angelika też się dziś bardzo napracowała. Trenowała rączkę i pisanie z liniach. Bardzo ładnie jej to wyszło i zobaczcie, jak dużo tych literek i cyferek udało się jej napisać. Całą stronę! Brawo, Angelika, przepięknie. 😃
Dziękuję i ślę mnóstwo ciepłych wiosennych pozdrowień 💗💗💗